هدف: کودکان مبتلا به نشانگان داون دچار کژکاری در پردازش و یکپارچگی حسی هستند که می‌تواند موجب تأخیر در رشد مهارت‌های حرکتی درشت و ظریف آنها شود. هدف پژوهش حاضر بررسی تأثیر درمان یکپارچگی حسی بر مهارت‌های حرکتی درشت و ظریف کودکان 5 تا 7 ساله مبتلا به نشانگان داون بود.

روش بررسی: شرکت کنندگان در این مطالعه تجربی شامل 60 کودک 7-5 ساله با نشانگان داون بودند که به‌صورت تصادفی از چند مرکز توانبخشی شهر تهران انتخاب و با انتصاب تصادفی ساده در گروه‌های مداخله و کنترل قرارگرفتند. مقیاس‌های رشد حرکتی پی بادی به‌عنوان پیش‌آزمون و پس آزمون برای ارزیابی مهارتهای حرکتی درشت و ظریف به کار گرفته شد. داده‌های حاصل با استفاده از آزمون‌های آماری از جمله آزمون لون، آزمون تی مستقل و تحلیل کوواریانس مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.

یافته‌ها: بین نمرات پیش‌آزمون و پس آزمون حرکات درشت شرکت‌کنندگان در گروه‌های مداخله و کنترل از لحاظ آماری تفاوت معناداری وجود داشت (P<0/001). در حرکات ظریف این تفاوت فقط در گروه مداخله معنادار بود (P<0/001) و در گروه مقایسه تفاوت معناداری مشاهده نشد (P=0/013). همچنین بین میانگین اختلاف نمرات پیش‌آزمون و پس‌آزمون شرکت‌کنندگان در گروه‌های مداخله و کنترل در حرکات درشت (P<0/001) و ظریف (P<0/001) تفاوت معناداری وجود داشت.

نتیجه‌گیری: یافته‌های حاصل نشان می‌دهد که درمان یکپارچگی حسی موجب بهبود مهارت‌های حرکتی درشت و ظریف کودکان 5 تا 7 ساله با نشانگان داون می‌شود. پیشنهاد می‌شود که این رویکرد درمانی با التفات به نیازهای این کودکان در برنامه‌های توانبخشی آنها گنجانده شود.