هدف: فعالیت بدنی یک نقش پذیرفته شده در توانبخشی قلبی دارد که بیشتر به جهت اثرات مثبت آن بر جریان خون عضله قلب در بیماران عروق کرونر می‌باشد. بهبود سیستم عروق محیطی و عملکرد انقباضی عضله قلب بعنوان سازگاریهای احتمالی پیشنهاد شده‌اند. هدف این مطالعه بررسی اثر تمرینات ترکیبی بر پاسخ‌های همودینامیکی بیماران عروق کرونر می‌باشد.

روش بررسی: در این مطالعه تجربی و مداخله‌ای 24 بیمار عروق کرونر که به روش مبتنی بر هدف و لحاظ کردن معیارهای ورود به مطالعه از بین 42 بیمار «جامعه در دسترس» 75-50 ساله انتخاب شده بودند، بطور تصادفی به دو گروه مساوی مداخله و کنترل تقسیم شدند. گروه مداخله در تمرینات ترکیبی به مدت 3 ماه، 3 بار در هفته برای 60 تا 80 دقیقه و در 70% تا 85% ضربان قلب بیشینه و 40% تا 60% یک تکرار بیشینه شرکت کردند. متغیرهای مورد مطالعه در ابتدا و در پایان برنامه با روش امپدانس کاردیوگرافی مورد ارزیابی قرار گرفتند. داده‌های حاصل با استفاده از آزمون تی مورد بررسی قرار گرفت.

یافته‌ها: تمرینات موجب کاهش معنی‌دار ضربان قلب و فشار خون استراحتی بیماران شدند. حجم ضربه‌ای از 8±60 به 13±81 میلی لیتر، شاخص ضربه‌ای از 4±33 به 6±44 میلی لیتر بر ضربان بر مترمربع، برون ده قلبی از 1±4 به 1±5 لیتر در دقیقه و شاخص قلبی از 0/5±2 به 0/5±3 لیتر بر دقیقه بر مترمربع افزایش یافت (0/05>P). مقاومت منظم عروقی از 361±1782 به 294±1540 دین بر ثانیه بر سانتیمتر و شاخص مقاومت منظم عروقی از 662±3212 به 558±2751 دین بر ثانیه بر مترمربع بر سانتیمتر کاهش یافت (0/5>P).

نتیجه‌گیری: تمرینات ترکیبی از طریق ایجاد سازگاریهای محیطی، مرکزی و قلبی موجب بهبود پاسخ‌های همودینامیکی قلب بیماران عروق کرونر شود.