هدف: هدف از این پژوهش تعیین تأثیر زانوبند نئوپرنی روی حس وضعیت مفصلی و درد بیماران استئوارتریت یک‌طرفه زانو و مقایسه میزان تأثیر آنها بود. در یک مطالعه شبه‌تجربی 30 نفر (11 مرد، 19 زن) از افراد مبتلا به استئوارتریت یک‌طرفه زانو با سنین 75-33 سال مورد آزمایش قرار گرفتند. درد بیماران براساس VAS قبل از آزمایش می‌بایست cm2 از cm10 باشد.

روش بررسی: پای بیماران در حالت نشسته، به‌طور فعال در زاویه بین 60-30 درجه قرار گرفت (زاویه هدف) و بعد از 5 ثانیه مکث با چشمان بسته و دست‌به‌سینه این زاویه را چهار مرتبه بازسازی کردند. بازسازی اول جهت آشنایی بیمار بود. تفاضل میانگین سه دفعه بعد با زاویه هدف جهت مقایسه استفاده شد. برای تعیین میزان درد بیماران از معیار سنجش بصری (VAS) استفاده شد. (بدون درد=cm0 و درد شدید=cm10). یکی از مداخله‌ها بطور تصادفی بر روی پای بیماران بسته شد و مراحل فوق قبل و بعد از 20 دقیقه تکرار گردید . یک هفته بعد مداخله بعدی انجام شد.

یافته‌ها: با استفاده از آزمون تی زوج‌شده، علامت‌های رتبه‌دار ویلکسون و ضریب پیرسون داده‌ها مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت و نشان داد که میانگین خطای زاویه‌ای قبل و بعد از بستن زانو بند نئوپرنی تفاوت معنی‌داری دارد (P=0/037) و زانوبند حس وضعیت مفصلی را افزایش داده است، ولی بانداژ اثری روی حس وضعیت مفصلی نداشته (0/631=P). در مورد درد بیماران، هم بانداژ و هم زانوبند درد را به‌طور معنی‌دار کاهش دادند (0/000=P) که این اثر در مورد زانوبند بیشتر بوده است (0/001=P).

نتیجه‌گیری: در این مطالعه میزان اثر زانوبند نئوپرنی بر حس وضعیت و درد بیماران مبتلا بیشتر از بانداژکشی بوده است. جهت تعیین تأثیر بانداژ پیشنهاد می‌شود که انواع دیگر بانداژ مورد بررسی قرار گیرند.