هدف در سال‌های اخیر غوطه‌وری در آب سرد (CWI) پس از جلسات تمرینی سنگین و مسابقات، با هدف تسریع زمان احیای ورزشکاران رواج یافته است. در چندین مطالعه اثر غوطه‌وری در آب سرد را بر عملکرد و عوامل آمادگی جسمانی ورزشکاران بررسی شده است؛ اما در این میان در پژوهش‌های اندکی تأثیر غوطه‌وری در آب سرد را بر تعادل پویای ورزشکاران و غیرورزشکاران بررسی شده است. بنابراین هدف تحقیق حاضر بررسی تأثیر هشت دقیقه سرمادهی موضعی مچ پا و پا به‌وسیله غوطه‌وری در آب سرد بر شاخص‌های تعادل پویای مردان و زنان ورزشکار و غیرورزشکار سالم بوده است. 
روش بررسی در این پژوهش 58 نفر از دانشجویان دانشگاه تهران (29 نفر ورزشکار و 29 نفر غیرورزشکار) با سن 2±2/22 سال، وزن 2±‌2/69 کیلوگرم و قد 2±2/175 سانتی‌متر داوطلبانه شرکت کردند و به دو گروه ورزشکار و غیر ورزشکار تقسیم شدند. شاخص‌های تعادل کلی، قدامی-خلفی و طرفی آزمودنی‌ها به‌وسیله سیستم ثباتی بایودکس (BSS) مدل SW45-30D-E617 ساخت کشور آمریکا ارزیابی شد. به‌منظور آشنایی آزمودنی‌ها با سیستم بایودکس و کسب آمادگی برای ارزیابی تعادل پویا، هر آزمودنی به‌مدت یک دقیقه روی دستگاه تمرین می‌کرد. سپس هر آزمودنی به‌مدت هشت دقیقه هر دو پای خود را درون ظرف آب و یخ صفر درجه قرار می‌داد؛ به‌نحوی‌که کف پا و تمام اطراف پا تا پنج سانتی‌متر بالای ناحیه قوزک تحت‌تأثیر سرما قرار می‌گرفت. آزمون تعادل بلافاصله پس از بیرون‌آمدن ورزشکار از ظرف مخلوط یخ و آب، باردیگر روی دستگاه بایودکس تکرار شد. یافته‌های تحقیق با استفاده از آزمون آماری آنوا در سطح 05/0>P تجزیه‌وتحلیل شد. 
یافته‌ها نتایج تحقیق نشان داد که اختلاف معنی‌داری در شاخص ثبات کلی قبل (M=2/94 و SD=1/26) و بعد از سرمادرمانی (M=2/66  و SD=1/40) وجود ندارد (t(57)=1/29 و P=0/202). همچنین اختلاف معنی‌داری در شاخص ثبات قدامی خلفی قبل (M=2/27 وSD=1/06) و بعد از سرمادرمانی (M=2/08 و SD=1/19) مشاهده نشد (t(57)=0/98 و P=0/33). باوجوداین شاخص ثبات طرفی بعد از سرمادرمانی (M=1/78 و SD=0/88) به‌طور معنی‌داری در مقایسه با قبل از اعمال سرمادرمانی (M=2/05 و SD=0/84) افزایش یافت (t(57)=2/10 و P=0/03). همچنین نتایج آزمون تحلیل واریانس با اندازه‌گیری‌های مکرر نشان داد که اثر ورزشکاربودن یا نبودن افراد بر شاخص ثبات کلی و قدامی-خلفی (84/0=(P و شاخص ثبات طرفی (18/0=(P قبل و بعد از اعمال سرما معنی‌دار نیست.
نتیجه‌گیری نتایج تحقیق حاضر نشان داد که اعمال سرما از طریق غوطه‌وری در آب سرد به‌مدت هشت دقیقه بر شاخص ثبات کلی و قدامی خلفی در مردان و زنان ورزشکار و غیرورزشکار اثر معنی‌داری ندارد. به‌نظر می‌رسد که سرمای به‌کاررفته در این تحقیق تنها بر گیرنده‌های پوستی تأثیر گذاشته و بر گیرنده‌های مفصلی عمقی‌تر که نقش اصلی در تعادل دارند، ‌تأثیر نگذاشته است.