هدف: هوش هیجانی دارای نقش حیاتی در سلامت روانی و اجتماعی کودکان می باشد و نقص آن به معنای آماده بودن زمینه وقوع انواع مشکلات و مسائل در کودکان خواهد بود .این مطالعه با هدف اثر بخشی آموزش هوش هیجانی بر کاهش پرخاشگری و بیش فعالی در دانش آموزان دختر کم توان جسمی – حرکتی صورت گرفت.

روش بررسی: این مطالعه از نوع تجربی با پیش آزمون پس آزمون با گروه کنترل می باشد. نمونه ی مورد مطالعه 40 دختر دارای کم توانی جسمی–حرکتی کلاس سوم تا پنجم ابتدایی بودند که از طریق نمونه گیری در دسترس انتخاب گردیدند (20 نفر در گروه آزمایش و 20 نفر در گروه کنترل ). ابزار جمع آوری داده ها ،پرسشنامه راتر (فرم مربی، فرم والدین) بود . از روش آماری تحلیل کواریانس چند متغییری برای تجزیه و تحلیل داده ها استفاده شد و تحلیل آماری توسط نرم افزار spss انجام پذیرفت.

یافته‌ها: بین هوش هیجانی دانش آموزان کم توان جسمی – حرکتی وپرخاشگری و بیش فعالی آنها رابطه منفی معنادار مشاهده شد. (P<0/001 ,f=21/25) آموزش هوش هیجانی بر پرخاشگری و بیش فعالی دانش آموزان دختر کم توان جسمی-حرکتی تاثیر داشت و منجر به کاهش آن شد( P<0/001 ,f=15/04).

نتیجه‌گیری: از آموزش هوش هیجانی می توان جهت کاهش مشکلات رفتاری در دانش آموزان کم توان جسمی -حرکتی استفاده کرد.