هدف: خم‌شدگی کانترکچر مفصل PIP، پس از شکستگی‌های داخلی مفصلی، خارج مفصلی فالانکس، صدمات تاندونی و… یکی از مشکلات عمده محسوب می‌شود. گچ‌گیری سیلندری از سال 1950 به‌وسیله «دکتر باول براند» در هند به‌عنوان روشی برای رفع بدشکلی‌ها مطرح شد. به‌نظر وی این روش ایجاد استرچ بیشرونده نیست، بلکه رشددادن است. سلول‌های بافت کانترکته‌شده وقتی در حداکثر ext قرار می‌گیرند، به رشد تحریک می‌شوند و به‌طور داخلی مجدداً جهت‌گیری و تغییر می‌کنند.

روش بررسی: در این تحقیق 28 انگشت دچار خم‌شدگی کانترکچر که به مرکز دست ایران مراجعه کرده بودند، به‌‌روش Casting تحت درمان قرار گرفتند. در روز مراجعه، میزان T.A.M. 3 خم‌شدگی کانترکچر و خم‌شدگی gap بیماران ارزیابی شد. طی یک ماه هر یک روز در میان، یک‌بار گچ بازمی‌شد و حمام پارافین، ماساژ موبیلیزیشن و تمرینات اکتیو و پاسیو برای مفصل انجام می‌گرفت. سبس، مجددا انگشت در وضعیت بیشتری از اکستنشن قرار می‌گرفت. در انتهای دوره درمان یک‌ماهه ارزیابی مجدد (مشابه موارد ارزیابی اولیه) انجام شد.

یافته‌ها: نتایج نشان داد که میانگین T.A.M بیماران افزایش از 88/51 به 130/18 و در مقابل، میانگین خم‌شدگی کانترکچر از 37/59 به 8/14 و خم‌شدگی gap بیماران از 4/37 به 2/37 کاهش داشته است که نشانگر مؤثربودن استفاده از این روش برای درمان خم‌شدگی کانترکچر است.

نتیجه‌گیری: یافته‌ها نشان می دهد این روش روش مفیدی برای درمان خم‌شدگی کانترکچر بدون محدودیت در رنج حرکات است.