هدف: ناراحتی‌های اسکلتی–عضلانی بخش عمده‌ای از بیماری‌های شغلی را در محیط‌های کاری به خود اختصاص می‌دهند، پیشگیری از بروز این ناراحتی‌ها مستلزم ارزیابی و اصلاح وضعیت‌های کاری با استفاده از روش‌های تحلیل شغلی ارگونومی می‌باشد. هدف این مطالعه، بررسی علت شیوع اختلالات اسکلتی– عضلانی در کارگران واحد کوره بلند و اجرای اقدام اصلاحی جهت کاهش میزان شیوع این اختلالات می‌باشد.

روش بررسی: در این مطالعه ارزیابی بر روی 24 نفر کارگر واحد کوره بلند به روش سرشماری انجام شد، مستندات پزشکی این افراد بررسی و پرسشنامه نوردیک توسط آنان تکمیل گردید. وظیفه مته‌زنی و اکسیژن‌‎کاری توسط روش ارزیابی سریع کل بدن (REBA) ارزیابی گردید و به کارگران آموزش‎های لازم داده شد. در وظیفه اکسیژن‌‎کاری برای کل 24 نفر طراحی مجدد ایستگاه کار صورت گرفت و عمل مته‎زنی مکانیزه شد. و وظیفه کارگران دارای اختلالات اسکلتی عضلانی تغییر داده شد. ارزیابی مجدد توسط روش REBA و پرسشنامه نوردیک صورت گرفت.

یافته‌ها: بر طبق نتایج پرونده‌های پزشکی و پرسشنامه نوردیک حدود 5/37 درصد کارگران اختلالات اسکلتی–عضلانی داشتند؛ امتیاز نهایی REBA برای وظیفه مته‎زنی 11 و برای اکسیژن‌کاری 10 بدست آمد. بعد از طراحی مجدد ایستگاه کار، امتیاز نهایی REBA برای وظیفه اکسیژن‌کاری 5بدست آمد و با مکانیزه نمودن عمل مته‎زنی، وظیفه مته‎زنی حذف گردید. با اجرای اقدامات اصلاحی میزان اختلالات اسکلتی– عضلانی 5/17 درصد کاهش یافت.

نتیجه‌گیری: با اجرای اقدامات اصلاحی در واحد کوره طبق روش REBA سطح ریسک ابتلا به اختلالات اسکلتی- عضلانی کاهش یافت و میزان شیوع اختلالات اسکلتی-عضلانی نیز به میزان قابل توجهی کاهش یافت. کلید واژه‌ها: مداخله ارگونومی، ناراحتی‌های اسکلتی – عضلانی، REBA ، پرسشنامه نوردیک، فولاد.