، رباب تیموری 2، سمانه حسین‌زاده1 ، گیتا موللی1 ، پوپک ایزدی3
2- دانشگاه علوم بهزیستی و توانبخشی، تهران، ایران ، robab.teymouri@yahoo.com
3- دانشگاه شاهد، بیمارستان مصطفی خمینی، تهران، ایران
هدف: کم‌شنوایی‌های حسی‌عصبی در حال حاضر قابل درمان نمی‌باشند و در بهترین شرایط مطلوب‌ترین روش، استفاده از وسایل کمک شنوایی مناسب و توانبخشی شنوایی است. هدف این مقاله گزارش بررسی شکایت از گوش و سمعک و نیز بررسی ارتباط بین این دو می‌باشد تا توجه درمانگران و اعضای تیم توانبخشی شنوایی به این مسئله تأثیر‌گذار بر فرآیند توانبخشی بیشتر معطوف گردد.
روش بررسی: این مطالعه توصیفی تحلیلی بوده و به روش مقطعی بر روی ۹۵ کودک کم‌شنوای حسی‌عصبی در دسترس بین سنین ۱۸-۷ سال صورت گرفته است. هر کودک توسط متخصص گوش، گلو و بینی معاینه می‌گردید و ارزیابی گوش میانی توسط ادیومتری امپدانس صورت می‌گرفت و ارتباط آنها با آزمون کای دو بررسی می‌شد.
یافته‌ها: ٪۳۸ کودکانی که از سمعک خود شکایت داشتند، دچار التهاب گوش خارجی بودند. ارتباط معنی‌داری بین شکایت از سمعک و التهاب گوش خارجی وجود داشت P=۰/۰۰۲). ۳۳٪) کودکانی که از گوش خود شکایت داشتند دارای تمپانوگرام غیرطبیعی بودند. ارتباط معنی‌داری میان این دو دیده شد (P=۰/۰۰۵).
نتیجه‌گیری: عفونت‌های گوش خارجی و گوش میانی در کودکان کم‌شنوای حسی‌عصبی مانند سایر کودکان شنوا شایع بوده و یکی از علل مهم شکایت از سمعک است که اغلب ناشناخته می‌ماند؛ به‌همین دلیل معاینات دوره‌ای این کودکان توسط متخصص گوش، گلو و بینی و بررسی گوش میانی به کمک امپدانس ادیومتری ضروری به نظر می‌رسد .
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |