هدف: مطالعات تحقیقی نشان می‌دهند که شرکت در برنامه‌های اجتماعی نقش موثری در ارتقاء سلامت روانی و اجتماعی افراد کم‌توان‌ذهنی دارد. یکی از این برنامه‌ها، مسابقات ورزشی المپیک ویژه و برنامه‌های جانبی آن است. هدف از تحقیق حاضر بررسی تاثر برنامه‌های ورزشی و اجتماعی المپیک ویژه بر خودکارآمدی افراد سندرم داون می‌باشد.

روش بررسی: ۴۰نفر ورزشکار (۱۶ دختر و ۲۴ پسر) سندرم داون که اعضای تیمهای ملی المپیک ویژه‌ ایران را تشکیل می‌دادند در این تحقیق شبه تجربی شرکت نمودند. افراد گروه کنترل نیز شامل ۲۲ پسر و ۱۵ دختر سندرم داون غیرورزشکار بودند که به‌طور تصادفی از انجمن‌های حمایت از افراد سندرم داون انتخاب شدند. ۹ ماه شرکت در برنامه‌های ورزشی-اجتماعی المپیک ویژه به عنوان پروتکل تمرینی گروه تجربی در نظر گرفته شد. ابزار تحقیق نیز شامل پرسشنامه خودکارآمدی ویلرولد بود. داده‌ها با آزمونهای آماری کولموگروف اسمیرنوف، تی‌زوجی و تی‌مستقل تحلیل شد.

یافته‌ها: نتایج آزمون تی همبسته نشان داد که پس از نه ماه تمرین افزایش معنی‌داری در خودکارآمدی اجتماعی (۰/۰۰۱>P)، و خودکارآمدی عمومی (۰/۰۰۱>P ) در گروه تجربی حاصل شد، در حالیکه ‌این تغییر در گروه کنترل معنی‌دار نبود.

نتیجه‌گیری: به نظر می‌رسد که شرکت در فعالیت‌های اجتماعی و ورزشی المپیک ویژه، می‌تواند حس خودکارآمدی را در این افراد افزایش داده و باعث گردد که در تعاملات اجتماعی‌شان وابستگی کمتری به والدین و دیگران داشته باشند.