هدف: مقایسه نسبت فعالیت الکترومیوگرافی عضله پهن مایل داخلی (VMO) به پهن خارجی طویل (VLL) حین حرکت اسکات با اداکشن ران در ورزشکاران مبتلا و غیرمبتلا به سندرم درد پاتلوفمورال (PFPS) هدف این تحقیق بود.

روش بررسی: در این مطالعه غیر تجربی مورد-شاهدی، 1۶ ورزشکار مرد تیم ملی (والیبال، هندبال و تکواندو) سنین 30-18 سال مبتلا به PFPS با انتخاب هدفمند و 1۶ ورزشکار مرد سالم تیم‌های ملی که براساس متغیرهای وزن، قد، سن، رشته ورزشی و غالب بودن اندام تحتانی همتاسازی شده بودند، به‌ صورت داوطلبانه و براساس معیارهای ورود و خروج شرکت کردند. فعالیت الکترومیوگرافی عضلات VMO و VLL توسط الکترودهای سطحی و سیستمTelemetric EMG حین اسکات با اداکشن ران در زوایای ۱۵، ۳۰ و ۴۵ درجه فلکشن زانو ثبت و نسبت فعالیت عضلات VMO به VLL محاسبه گردید. جهت مقایسه نسبت عضلات مذکور در دو گروه، از آزمون آماری آنوای یک طرفه استفاده گردید.

یافته‌ها: نسبت VMO به VLL در هر دو گروه ورزشکاران مبتلا و غیر مبتلا به PFPS در تمامی زوایا تقریباً پایین‌تر از عدد 1 بوده و ورزشکاران سالم نسبت‌های پایین‌تر را دارا بودند. تفاوت معناداری در هیچکدام از زوایا بین گروه مبتلا و غیرمبتلا به‌دست نیامد.

نتیجه‌گیری: به نظر می‌رسد فعالیت‌های ورزشی مانع تضعیف عضله VMO در مقایسه با VLL می‌گردد و نسبت VMO به VLL در ورزشکاران مبتلا و غیرمبتلا به سندرم درد پاتلوفمورال تأثیرپذیر از این سندرم نیست.